TCO: wat kost dat?
De beleggingsindustrie is druk bezig met haar verdienmodel. De kostenstructuur voor banken en vermogensbeheerders gaat op de schop. Zoals u wellicht weet, zijn per 1 januari 2014 de zogenaamde retrocessies verboden. Retrocessies zijn vergoedingen die de aanbieders van beleggingsproducten (de fondsenmanagers) geven aan de distributeurs van deze producten (vaak banken en vermogensbeheerders) voor het voeren van hun product in het schap van deze distributeur. U kunt het vergelijken met het doen van boodschappen: wanneer u met uw winkelwagentje een willekeurige supermarkt binnenloopt, ziet u vaak de A-merken op ooghoogte in het schap liggen. De producent van het A-merk (bijvoorbeeld Unilever) betaalt de supermarkt een vergoeding om op ooghoogte te liggen. Zo werkte het tot voor kort ook in de beleggingsindustrie: u kreeg bij banken en vermogensbeheerders beleggingsfondsen geadviseerd waar de distributeur een vergoeding voor ontving.
Nu de retrocessies bij wet worden verboden, zou de kostenstructuur transparanter moeten worden. De Autoriteit Financiële Markten (AFM), de gedragstoezichthouder voor de financiële sector, probeert met een nieuw begrip de kostenstructuur inzichtelijk te maken. De achterliggende gedachte is, dat door een uniform begrip voor de kosten u als consument gemakkelijker kunt vergelijken.
Dit begrip is de Total Cost of Ownership (TCO). Een TCO is een kostenmaatstaf die de totale kosten van beleggen weergeeft en die door de hele markt op dezelfde manier berekend moet worden.
Helaas is dat maar gedeeltelijk het geval. Niet alle kosten zijn direct zichtbaar te maken. Denk aan bijvoorbeeld de zogenaamde handelskosten. In het ene jaar kan er meer worden gehandeld dan in het andere. Een extreem voorbeeld is 2008 en 2009, toen sommige fondsen, gedwongen door marktomstandigheden, veel moesten handelen Deze zijn dus vooraf niet in een getal of percentage te vatten.
In december 2012 heeft de AFM door middel van een discussienota de knuppel in het hoenderhok gegooid. De AFM stelt voor met een verwachte TCO te werken, zodat de relatie van te voren ongeveer kan inschatten hoeveel hij kwijt is aan de beleggingsdienstverlening. Vergelijk het met het verbouwen van de badkamer: u vraagt drie offertes aan bij diverse aannemers en u kunt ze op prijs vergelijken. Wanneer u heeft gekozen voor een bank of vermogensbeheerder kunt u met de gerealiseerde TCO inzicht krijgen wat de bank of vermogensbeheerder daadwerkelijk aan kosten heeft berekend. Een leuke vraag voor uw bank of vermogensbeheerder: heeft u al een offerte ontvangen voor de nieuwe dienstverlening, waarin staat omschreven wat u kunt verwachten aan prijs en dienstverlening? Dit kan per distributeur verschillen.
Maar hoe weet u welke aanbieder voor u het beste is? Want een prijskaartje er aan hangen is één, het meten van de kwaliteit is twee. Met andere woorden: slaagt de bank of vermogensbeheerder erin toegevoegde waarde voor u te realiseren? Voor u kan Compare Consult hier een helpende hand in bieden. Wij kunnen voor u niet alleen de kostenstructuur inzichtelijk maken, maar tevens aantonen of uw bank of vermogensbeheerder toegevoegde waarde biedt. Met andere woorden: krijgt u waar voor u geld?
Bent u geïnteresseerd of Compare Consult voor u dit kan bieden? Klik dan op www.compareconsult.com.
Voor uitgebreide uitleg en voorbeeld over de TCO zie: http://www.afm.nl/nl/nieuws/2012/nov/inzicht-beleggingskosten-cons.aspx
Het rapport Kosten van de dienstverlening is hier te lezen: http://www.afm.nl/~/meida/files/rapport2012/kosten-beleggingsdienstverlening.aspx
